jesteś tutaj: Strona główna » Katalog ryb » Pielęgniczka Ramireza
rejestracja przypomnienie hasła

Pielęgniczka Ramireza (Microgeophagus ramirezi)

Pielęgniczka Ramireza - Microgeophagus ramirezi
Źródło:
Inne nazwy:
Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)
Wystepowanie: Żyje w wodach Kolumbii i Wenezueli.
Wielkość (samiec/samica): 5 /5
Zalecana pojemność
akwarium:
50 litrów
Zalecana długość
akwarium:
60 cm
Temperatura: 24-30 °C Karta-temp
pH: brak danych
Twardość: brak danych
Charakterystyka: W kwietniu 1947 roku Amerykanin H. Blass wraz z myśliwymi i hodowcą z Wenezueli M. V. Ramirezem złowili w dorzeczu Apure niewielką rybę nie znaną dotąd nauce. H. Blass około setki tych rybek zabrał do Miami na Florydzie i tam w krótkim czasie je rozmnożył. Niegdyś nazywana była pielęgniczką motylową lub wenezuelską. Główną jej zaletą jest przepiękne ubarwienie. Samice mają brzuch nieco pełniejszy i o żywszej czerwonej barwie niż samce. Drugi promień ich płetwy grzbietowej jest tylko nieznacznie wydłużony, natomiast u samców jest on wyraźnie przerośnięty. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej ryby zaczynają dobierać się w pary. W trakcie tego procesu samce niegroźnie się przepychają. Żyje około 2-3 lata. Jest gatunkiem łagodnym, spokojnym i towarzyskim oraz trochę płochliwym.
Akwarium: Dobrze czuje się w obszernym, gęsto zarośniętym akwarium z wnękami i miejscami osłoniętymi od światła roślinami. Wykazuje dosyć duże zdolności przystosowawcze do zmiennych warunków. Preferuje wodę miękką o odczynie kwaśnym, jednak znosi pewne odstępstwa od tych parametrów. Jako podłoże może być zastosowany drobny żwir o ciemnym kolorze. Barwy tego gatunku ujawniają się w oświetleniu mieszanym (świetlówkowo-żarówkowym) z tłem na tylniej ścianie zbiornika. Za towarzystwo najlepiej nadają się ryby kąsaczowate, łagodne ryby labiryntowe, ukośniki, kirysy oraz drobnostki. Z zasady nie należy hodować z gatunkami wykazującymi szybką przemianę materii, większymi karpiowatymi oraz gatunkami agresywnymi. Najczęściej polecana jest hodowla w parach. W zbiorniku musi znaleźć się wydajny filtr o niezbyt mocnym strumieniu, który dobrze natlenia wodę oraz sprawia, że woda jest krystalicznie przejrzysta. Należy pamiętać o regularnej podmianie około 15 % wody raz w tygodniu. Gatunek ten bardzo źle znosi nagromadzenie produktów przemiany materii w wodzie oraz wzrost stężania związków azotowych. Potrzebują wody odpowiedniej pod względem chemicznym oraz mikrobiologicznym. Woda chlorowana przed zastosowaniem powinna odstać przez 1-4 doby. Gatunek ten powinien żyć w zbiorniku bezwzględnie zadbanym o higienę. Gatunek ten jest podatny na wiele chorób pasożytniczych i bakteryjnych. Szczególnie łatwo dochodzi do inwazji kulorzęska. Niestety leczy się je dosyć trudno, ponieważ pielęgniczka ramireza jest bardzo wrażliwa na chemikalia.
Pokarm: Ryba ta zjada głównie pokarm żywy. Zwłaszcza preferuje pokarmy takiej jak: widłonogi, wioślarki, larwy komarów, szklarki, oczliki i doniczkowce. Raczej nie powinniśmy podawać larw ochotek. Bardzo negatywnie na zdrowie tych ryb wpływa podawanie pożywienia słabej jakości, które psuje wodę w zbiorniku. Zazwyczaj karmimy je małymi porcjami (2 razy dziennie). W żadnym przypadku nie można ich przekarmiać.
Rozróżnianie płci: Samiczka ma mniejszą płetwę grzbietową oraz czerwony brzuszek.
Rozmnażanie: Młode osobniki nie powinny przystępować do tarła zbyt wcześnie, ponieważ potrafią zjadać ikrę oraz są mniej wydajne. Jest gatunkiem monogamicznym, jajami i potomstwem opiekują się oboje rodzice. Bardzo często zdarza się jednak, że dorosłe zjadają ikrę. Z tej przyczyny wielu hodowców wychowuje młode bez udziału osobników dorosłych. Zbiornik tarliskowy powinien mieć 40-60 litrów, napełniony do wysokości około 20 cm. Podłoże powinien stanowić drobny piasek. W tym akwarium należy umieścić płaski kamień. Zbiornik ustawiamy w miejscu spokojnym. Oświetlenie nie może być zbyt jaskrawe. Temperatura wody powinna mieścić się w przedziale od 28 do 29 C. Najważniejszą sprawą są parametry wody. Woda powinna być kwaśna (pH 5,5-6) oraz miękka (poniżej 5 n). Preferowaną wartość pH można otrzymać poprzez dodanie do wody wyciągu z torfu lub filtrując wodę przez substrat. Można zastosować również markowy zakwaszacz. Ponadto woda powinna być pozbawiona wszelkich zawiesin, klarowna oraz dobrze natleniona. Ryby powinny mieć zapewniony spokój, a zbiornik powinien być częściowo zacieniony. Miejsce w którym ryby mają zamiar złożyć ikrę jest przez nie wcześniej oczyszczane. Samica składa na twardym podłożu 200-400 żółtawoszarych jaj o średnicy około 1 mm. Są one zapładniane przez samca w miarę ich składania. Larwy wylegają się czwartego dnia, a po następnych ośmiu dniach zaczynają swobodnie pływać. Po zresorbowaniu woreczka żółtkowego narybek podejmuje intensywne żerowanie. Młode powinny mieć na początku podawane larwy solowca i widłonogów, później normalny żywy pokarm. Młode rosną stosunkowo wolno.
Miejsce w zbiorniku: dno/środek Karta-aqua2
edytuj Widzisz błąd lub chcesz uzupełnić dane (lub dodać zdjęcie)?