półdzióbek karłowaty (Dermogenys pusillus )
Źródło: michał P |
|
| Inne nazwy: | |
|---|---|
| Rodzina: | Arowanowate (Osteoglossidae) |
| Wystepowanie: | Syjam, Półwysep Malajski, cieśnina Sunda |
| Wielkość (samiec/samica): | 6 /7 |
| Zalecana pojemność akwarium: |
brak danych |
| Zalecana długość akwarium: |
60 cm |
| Temperatura: | 18-27 °C  |
| pH: | brak danych |
| Twardość: | średnio twarda |
| Charakterystyka: | Budowa pyska półdzióbków dostosowana jest głównie do „zbierania" pokarmu z powierzchni wody. Dolna szczęka jest nieruchoma, silnie wysunięta do przodu i dwukrotnie dłuższa od górnej. Potrzebne ruchy wykonuje tylko szczęka górna, bardzo krótka. Ryba pływa tuż pod powierzchnią wody, dość często poruszając górną szczęką. Gdy dostrzeże owada podpływa do niego i „zbiera" go na dolną szczękę, jednocześnie przyciskając z góry krótszą częścią „dzioba". Półdzióbki mają kształt ciała typowo szczupakowaty. Spłaszczony grzbiet pozwala na trzymanie się tuż pod powierzchnią wody. Ma to kolosalny wpływ na pobieranie promieni słonecznych przez rybę. |
| Akwarium: | Urządzenie akwarium dla półdzióbków jest nieskomplikowane. Ponieważ są to ryby powierzchniowe - trzeba im dać zbiornik co najmniej średniej wielkości, a jeszcze lepiej duży, niezbyt wysoki, z wystawą wschodnią lub południową. Dno obsadzamy walisnerią i kryptokoryną Peteha, ewentualnie innymi roślinami, dobrze znoszącymi twardszą wodę. Na powierzchnię dajemy kilka dużych paproci wodnych. Ryby te lubią przebywać w wolnych przestrzeniach, pomiędzy pływającymi liśćmi. Trzeba powiedzieć, że są one dość płochliwe i źle czują się w otwartej przestrzeni wodnej. Przestraszyć je może nawet zwykła krzątanina hodowcy wokół akwarium: rzucają się wtedy „nieprzytomnie" na szybę i kaleczą długie „dzioby". To prowadzi zwykle do śnięcia ryby, a w najlepszym przypadku do uszkodzenia lub zniekształcenia szczęki. Dobrym sposobem, zabezpieczającym przed tymi kłopotami, jest gęste obsadzenie walisnerią ścian akwarium, a szczególnie jego narożników. |
| Pokarm: | wszystkożerny. preferuje pokarm pływający po powierzchni wody, w naturze żywi się owadami. |
| Rozróżnianie płci: | Samce są smuklejsze; na płetwie grzbietowej mają czerwoną plamkę, a pierwsze promienie płetwy odbytowej są przekształcone w andropodium |
| Rozmnażanie: | Parę najlepiej przenieść do oddzielnego, płytkiego zbiornika z duża otwartą przestrzenią. Na obwodzie akwarium umieszcza się warstwę pływających roślin, aby móc później regularnie pozyskiwać pochówek. Nie zaleca się stosowania koszyczków porodowych i małych zbiorników, gdyż w nich samice często obłamują sobie dziobowaty wyrostek dolnej szczęki.
Samice dojrzewają w piątym miesiącu życia i rodzą z początku po 12-20 młodych; starsze i większe wydają na świat do 40 sztuk potomstwa. Ciąża trwa długo, około 8 tygodni. Dodatek świeżej wody przyspiesza poród; niektóre samice rodzą wtedy w ciągu godziny, u innych przedłuża się on do 48 godzin. Zdrowy wylęg od razu kieruje się ku powierzchni wody, natomiast płaskacze i „wcześniaki" pozostają na dnie. Wylęg ma początkowo szczęki równe; po 2-3 tygodniach uwidaczniają się różnice. Po miesiącu młode osiągają około 2 cm długości, po dwóch miesiącach 3-3,5 cm. W tym też czasie można już łatwo rozpoznać płeć. Przy dobrym karmieniu rodzice nie zjadają młodych, ale mimo to racjonalniej jest przenieść je do innego lęgnika i tam wychowywać. Nie można łączyć wylęgu z narybkiem innego gatunku, bo jako mniej zaradny będzie systematycznie objadany, co wpłynie na wyraźne osłabienie wzrostu. |
| Miejsce w zbiorniku: | góra akwarium  |
Najpopularniejsze gatunki hodowane z tą rybą
Brak danychGrupy powiązane z tą rybą
Brak danychObszerny spis ryb akwariowych. Wszystkie rybki akwariowe w jednym miejscu.